ေတြးမွေတြ႔မွာပါ။

၁။ ဘာ၀နာမရွိလွ်င္ ဘ၀နာမည္။
၂။ယေန႔စက္မွဳေခတ္ျဖစ္ေတာ႔ အေတာ္ေလးကို လည္တဲ႔ေခတ္ပါဘဲ။
၃။ အနစ္နာခံတာကို နားမလည္လွ်င္ အသနားခံတယ္လို႔ဘဲ ထင္မွာပါ။
၄။ ဘာမွမရွိလွ်င္ေတာင္ မာနေလးရွိလွ်င္ အားလုံး ၿပည္႔စုံသလိုဘဲ။
၅။ ျပိဳင္ဘက္ရွိသင္႔ေပမယ္႔ မနာလိုဘက္ေတာ႔ မရွိသင္႔ပါ။
၆။ စိတ္ညစ္ျခင္းသည္ ရဳပ္အိုေဆးေသာာက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
၇။သင္ေနထိုင္ရတာ ပ်င္းစရာေကာင္းလွ်င္ ျပင္စရာေကာင္းျပီလို႔ဘဲသေဘာေပါက္လိုက္ပါ။
၈။သင္ေကာင္းေႀကာင္းေျပာေနလွ်င္ သူမေကာင္းေႀကာာင္းေျပာေနသလိုဘဲ။
၉။ မ်က္စိကန္းတဲ႔သူဟာ ဘယ္ေတာ႔မွ အေမွာင္မေႀကာက္ပါ။
၁၀။အေေပ်ာ္မက္ျခင္းသည္ အပ်က္ေမွ်ာ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။    ဆိုင္ေနာဂ်ား {ရွမ္းျပည္}

ဘ၀ဒႆနမ်ား

္သင္မွာ အားနည္းခ်က္အခ်ိဳ႕ ရွိမွာေတာ႔ ေသခ်ာတယ္ ဒါေပမဲ႔ အဲဒီအားနည္းခ်က္ကို အသုံးခ်တတ္မယ္ဆိုယင္ အားနည္းခ်က္ မျဖစ္ေတာ႔ အားသာခ်က္တစ္ခုေတာင္ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။

သင္မွာ အားငယ္တတ္တဲ႔စိတ္ရွိယင္ သင္ဘ၀လည္းဘဲ အလိုလိုေသးသိမ္လာတတ္ပါတယ္ ဒါေႀကာင္႔ အားငယ္တတ္တဲ႔စိတ္ဆိုတာ သင္ဘ၀ကိုခ်ဴခ်ာေစနိုင္တယ္။

သင္ဘ၀တိုးတက္ေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္တဲ႔ အရည္ခ်င္းတစ္ခုကေတာ႔ သတၱိပါဘဲ။

လက္လွမ္းမီသေလာက္တအာင္းရဟန္းမ်ားႏွင့္သီလရွင္စာရင္း

၁၃၁၅-ခုမွ စ၍ ၁၃၇၂-ခု၊ ၅၈-ႏွစ္အေတာအတြင္း လက္လွမ္မွီသေလာက္

ဘြဲ႕ရတအာင္းရဟန္းေတာ္မ်ား ႏွင့္ သီလရွင္မ်ား။

(1) ဦးေဇယ်သုတ (သာသနဓဇသီရိပ၀ရဓမၼာစရိယ၊ B.A-အိၿႏၵိယ-ဘုံေဘး၊ M.A-သီရလကၤာ၊ A.G.S-

     အေမရိကန္) ၁၃၃၃-ခု၊ 1972၊ ခြန္ေဟာက္ရြာ၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္၊ ယခုသီေပါၿမိဳ႕နယ္။

(2) ဦးသုခ (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ) ၁၃၅၁-ခု၊ 1990၊ ဟူခင္းရြာ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္(ယခုလူပ်ံေတာ္)။

(3) ဦးဣႏၵသီရိ (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ) ၁၃၅၃-ခု၊ 1992၊ နမ့္လင္ရြာ၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္     (ယခုလူပ်ံေတာ္)။

(4) ဦးေကလာသ (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ) ၁၃၅၃-ခု၊ 1992၊ မုိးကုတ္ၿမိဳ႕နယ္။

(5) ဦးဇနိတာလကၤာရ (သာမေဏေက်ာ္ သာသနတကၠသီလဓမၼာစရိယ-B.A)  ကေလာၿမိဳ႕နယ္။

(6) ဦးေဇာတိက (သာသနတကၠသီလဓမၼာစရိယ-B.A) ၁၃၅၈-ခု၊ 1997၊ တရုန္း(ေညာင္ပင္)ရြာ၊   

     နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕နယ္(ယခုပ်ံလြင္ေတာ္မူၿပီး)။

(7) ဦး၀ိဇယ (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ) ၁၃၆၃-ခု၊ 2002၊ ဟူးကြက္ရြာ၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္။

(8) ဦးမာဃိႏၵ (သာသနတကၠသီလဓမၼာစရိယ-B.A) ၁၃၆၃-ခု၊ 2002၊ ေရႊလက္၀ါရြာ၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္၊

      (ယခုမန္တုံၿမိဳ႕နယ္)။

(9) ဦးသုႏၵရ (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ) ၁၃၆၅-ခု၊ 2004၊ အာရမ္းရြာ၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္။

(10) ဦးဥတၱရ (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ၊ မဟာဂႏၶာရာမိကဓမၼာစရိယ(ပထမ)

       ၀ိနယ၀ိဒူ)၁၃၆၅-ခု၊ 2004၊ ခြန္ေဟာက္ရြာ၊ သီေပါၿမိဳ႕နယ္။

(11) ဦးသုဇာတ (သာသနတကၠသီလဓမၼာစရိယ-B.A) ၁၃၆၆-ခု၊ 2005၊ ဇယန္ႀကီးရြာ၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္။

(12) ဦးကုေ၀ရ (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ) ၁၃၆၉-ခု၊ 2008၊ ဇယန္ႀကီးရြာ၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္။

(13) ဦးသု၀ဏၰ (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ၊ ၀ိနယ၀ိဒူ၊ အဂုၤတၱရနိကာယ၀ိဒူ) ၁၃၆၉-ခု၊ 2008၊

       လြယ္စမ္ဆစ္ေက်းရြာ၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္။

(14) ဦးအာစိဏၰ (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ) ၁၃၆၉-ခု၊ 2008၊ ေက်ာက္ျဖဴရြာ၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္။

(15) ဦးအာဒရ (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ) ၁၃၆၉-ခု၊ 2008၊ လမ္းဆုံးေက်းရြာ၊ လြယ္ဟြမ္အုပ္စု၊ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕နယ္။

(16) ဦးနႏၵာစရိယ (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ) ၁၃၆၉-ခု၊ 2008၊ နမ့္ေတြရြာ၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္။

(17) ဦးေဇာတိက (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ) ၁၃၇၂-ခု၊ 2010၊ ေက်ာက္ျဖဴရြာ၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္။

(18) ဦးမ႑လ (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ၊ ၀ိနယ၀ိဒူ၊ အဂုၤတၱရနိကာယ၀ိဒူ) ၁၃၇၁-ခု၊ 2010၊ မန္ခုိက္ရပ္ကြက္၊

       နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕။

(19) ဦးစကၠပါလ (B.A-Law)၁၃၆၉-ခု၊ 2008၊ အာရမ္းရြာ၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္။

(20) ဦးသာသန (B.A-Eng/ M.A-Buddhism-သီရိလကၤာ) ၁၃၆၉-ခု၊ 2008၊ နာေအာ္ႀကီးရြာ၊ နမၼတူၿမိဳ႕နယ္။

(21) ဦး၀ဏၰသီရိ (B.A-Law) ၁၃၆၉-ခု၊ 2008၊ ေက်ာက္ျဖဴရြာ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္။

(22) ဦးဇ၀န (M.A-သီရိလကၤာ) ၁၃၇၂-ခု၊ 2010၊ ပန္စရီရြာ၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္။

(23) ဦးဥာဏိက (B.A-Phil/ M.A-Buddhism-သီရိလကၤာ) ၁၃၇၂-ခု၊ 2010၊ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕။

(24) ဦးကုသလ (သာသနတကၠသီလဓမၼာစရိယ (B.A) / ၂၀၀၈။ တရုန္းေက်းရြာ၊ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕နယ္။

(35) ဦးစႏၵာ၀ရ( ဘာသႏၱရေဆကဓမၼာစရိယ B.A, Indo-Aryan)/ M.A part 2/ M.A သီရိလကၤာ ၂၀၁၀။

       ပန္ေလာေက်းရြာ၊ ကြတ္ခုိင္ၿမိဳ႕နယ္။

(26) ဦးသုနႏၵ ( သာသနဓဇဓမၼာစရိယ)၊ ပန္ကူေက်းရြာ၊ကြတ္ခုိင္ၿမိဳ႕နယ္။ယခု/သာသနာျပဳေက်ာင္း၊ကြတ္ခုိင္။

(27)ဦးေ၀ပုလႅ၊ B.A(Eng:)/ မာန္ေအာင္ရြာ၊နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕နယ္။

(28) မဣႏၵ၀တီ (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ) ၁၃၅၅-ခု၊ 1994၊ ဇယန္ႀကီးရြာ၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္။

(29) မျဗဟၼစာရီ (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ)၁၃၆၃-ခု၊ 2002၊ဇယန္ႀကီးရြာ၊၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္။

(30) မနိကၡမညာဏီ (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ-သီလရွင္ပထမေက်ာ္-ပထမႀကီးတန္တြင္ တစ္ႏုိင္ငံလုံး

       ပထမရရွိေအာာင္ျမင္သည္) ၁၃၆၅-ခု၊ 1992၊ ဇယန္ႀကီးရြာ၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္။

(31) မဥပၸလနႏၵီ (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ) ၁၃၆၇-ခု၊ 2005၊ ဇယန္ႀကီးရြာ၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္။

(32) မေမဓာ၀ီ (သာသနဓဇဓမၼာစရိယ)၁၃၇၂-ခု၊ 2010၊ ကယာပန္းႀကဳံရြာ၊ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္။

ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အစုိးရက ဓမၼာစရိယစာေမးပြဲက်င့္ပသည့္ ၁၃၁၅-ခုမွ စ၍ ၁၃၇၂-ခု၊ ၅၈-ႏွစ္အေတာအတြင္မွာ ေအာင္ျမင္ၾကေသာ တအာင္းသံဃာမ်ားႏွင့္ သီလရွင္မ်ား၏ လက္လွမ္းမီွသေလာက္ျဖစ္ပါသည္။

မူးရင္းေနရာ။ စ၀္ေဆာန္ေဘဲ;ဘေလာက္မွ ကူးယူတင္ျပပါသည္။

ဆုိင္ေနာဂ်ားမွ ကူးယူတင္ျပပါသည္။

...။  ရွမ္း လူမ်ိဳးမ်ား...။<http://shanhistory.blogspot.com/2009/07/blog-post_27.html>  *တိုင္းေမာဝ္*(Tai Mao)  ေရႊလီျမစ္ကို ရွမ္းလူမ်ိဳးမ်ားက နမ့္ေမာဝ္ (Nam Mao) ဟုေခၚသည္။  ထိုျမစ္ဝွမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ေနထိုင္ေသာ ရွမ္းမ်ားကို တိုင္းေမာဝ္ (ေမာရွမ္း)  ဟုေခၚသည္။ တိုင္းေမာဝ္တို႔သည္ တာပိန္ျမစ္ဝွမ္းတြင္လည္း ေနထိုင္ၾကသည္။ ေအဒီ ၁၂၃၅  ခုႏွစ္ နန္ေခ်ာင္းႏိုင္ငံေတာ္ၾကီး ပ်က္စီးခဲ့ရျပီးေနာက္ တိုင္း (ရွမ္း)  လူမ်ိဳးတို႔သည္ အာရွအေရွေတာင္ဘက္သို႔ အစုလိုက္ဝင္ေရာက္ေနထိုင္လာၾကသည္။  မဲေခါင္ျမစ္၊ မဲနမ္ျမစ္၊ သံလြင္ျမစ္၊ ေရႊလီျမစ္၊ ဧရာဝတီျမစ္၊ ခ်င္းတြင္းျမစ္၊  ျဗဟၼပုၾတျမစ္ အတိုင္းစုန္ဆင္း၍ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရန္ လြယ္ကူေသာ ေနရာမ်ားတြင္  အေျခခ်ေနထိုင္ၿပီး အိုးအိမ္ၿမိဳ႕ရြာမ်ား တည္ေထာင္ၾကသည္။ ေအဒီ ၁၂-၁၃ ရာစုတြင္  တိုင္းေမာဝ္မ်ားသည္ ေမာအင္ပါယာ (Mao Empire) ကိုတည္ေထာင္ခဲ့သည္။ တိုင္းတုမ္း၊  တိုင္းဝမ္း ၊တိုင္းခြမ္၊ တိုင္းဆာ တို႔သည္လည္း  တိုင္းေမာဝ္းလူမ်ိဳးမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ၄င္းတို႔သည္ နန္ေခ်ာင္မင္းဆက္ကို  တည္ေထာင္ေသာ ရွမ္းအုပ္စုမ်ားျဖစ္သည္။ တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္  အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပဋိပကၡျဖစ္ေသာ္လည္း ၾကံၾကံခံ၍  ခုခံတိုက္ခိုက္ခဲ့သျဖင္ယင္းတို႔ကို တိုင္းေခဟုေခၚသည္။ ရွမ္းေျခာက္ျပည္ေတာင္စု  ဟုလဲေခၚသည္။ ေအဒီ ၁၂၃၅ ခု တြင္ ေမာရွမ္းတို႔သည္ မြန္ဂိုတို႔ကို  ခုခံတိုက္ခိုက္ျခင္းမရွိပဲ ေျပလည္ေအာင္ ဆက္ဆံခဲသျဖင့္ ေမာအင္ပါယာ  မပ်က္စီးခဲ့ေပ။  ရွမ္းႀကီး (ခ) တိုင္းလံု (ခ) တိုင္းယိုင္  ရွမ္းႀကီးတို႔သည္ ရွမ္းျပည္နယ္ အႏွံ႔အျပားတြင္လည္းေကာင္း၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊  ကယားျပည္နယ္တို႔တြင္လည္းေကာင္း ေနထိုင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ရွမ္းၾကာ ဗမာျဖစ္  ဆို႔သည့္အတိုင္း ရွမ္းမ်ားသည္ ဗမာ ျဖစ္ကုန္ၾကသည္လဲရွိသည္။ ရွမ္းႀကီးတို႔သည္  အိုက္ေလာဝ္ Ai-Lao တို႔ျဖစ္ၾကၿပီး လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ေထာင္ခန္႔က  တရုတ္တို႔ကို စစ္ရွံဳးၿပီး သံလြင္ျမစ္၊ ဧရာဝတီျမစ္အတိုင္း  စုန္ဆင္းလာခဲ့သူမ်ားျဖစ္သည္။ နန္ေခ်ာင္းေခတ္တြင္ ရွမ္းႀကီးတို႔သည္ မိန္းမင္းဆက္  Mong Dynasty မ်ားျဖစ္ၾကၿပီး နန္ေခ်ာင္းထီးနန္းကို စိုက္ထူခဲၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။  လံုႏိုင္ငံေတာ္မွ လာေသာ ရွမ္းမ်ားျဖစ္သျဖင့္ တိုင္းလံု (ရွမ္းႀကီး) ဟုေခၚသည္။  လံု သည္ ရွမ္းစကားတြင္ ႀကီးသည္ဟုအဓိပၸာယ္ရသည္။ ယိုင္ သည္လဲ  ႀကီးသည္ဟုအဓီပၸာယ္ရသျဖင့္ ရွမ္းႀကီးကို တုိင္းယိုင္ဟုလဲေခၚသည္။  *တိုင္းလူး (ဆစ္ေဆာင္ပန္းနား)*  ဆစ္ေဆာင္ပန္းနား ေဒသသည္ ေတာင္ဘက္တြင္ ရွမ္းျပည္နယ္ (ျမန္မာ)၊ အေရွ႕ဘက္တြင္  ေလာႏိုင္ငံ၊ အေနာက္ဘက္တြင္ ယူနန္နယ္ႏွင့္စပ္လွက္ရွိၿပီး တရုတ္ျပည္၏  ေတာင္ပိုင္းတြင္ရွိသည္။ ဆစ္ေဆာင္ပန္းနားေဒသတြင္ ေနထိုင္ေသာရွမ္းမ်ားကို  တိုင္းလူး (လူးရွမ္း) ဟုေခၚသည္။ ဆစ္ေဆာင္ပန္းနားသည္ လူးရွမ္းတို႔၏  တိုင္းျပည္ျဖစ္ၿပီး "ဆယ္ႏွစ္ျပည္ေထာင္တိုင္းျပည္" ဟုအဓိပၸာယ္ရသည္။ ထိုကဲသို႔  ဆယ္ႏွစ္ျပည္ေထာင္ အုပ္ခ်ဳေရးစနစ္သည္ ေရွးေခတ္ ရွမ္းလူမ်ိဳးတို႔၏  အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ရွိ ရွမ္းတို႔သည္လဲ ေအဒီ ၉၅၇ ခုတြင္  ကေမာၻဒီးယားမွ "တိုင္းခိုရတ္" (ခိုရတ္ရွမ္း) တို႔ထံမွ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ ကိုယူ၍  (၁၂) ျပည္ေထာင္စနစ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့ၾကသည္။  ဘုရင့္ေနာင္လက္ထက္သို႔ေရာက္ေသာအခါ (၉) ျပည္ေထာင္စနစ္ျဖင့္ တိုင္းျပည္ကို  စီမခန္႔ခြဲသည္ကို ေတြရသည္။ မဲေခါင္ျမစ္ အေနာက္ဘက္တြင္ (၁၂) ၿမိဳ႕၊ အေရွ႕ဘက္တြင္  (၁) ၿမိဳ႕ရွိသည္။ "ဆစ္ေဆာင္" သည္ (၁၂) ဟုအဓိပၸာယ္ရွိသည္။ ငါးၿမိဳမွ ဆယ္ၿမိဳ႕  ရွိေသာေဒသကို "တစ္ပန္းနား" ဟုေခၚသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ "ပန္း" သည္  ရွစ္ဆယ္ျဖစ္ၿပီး "နား" သည္ လယ္ ျဖစ္သည္။တိုင္းလူးမ်ားကို တရုတ္တို႔က ပါးယီ Pa  Yi ဟုေခၚသည္။ လူးရွမ္းမ်ားသည္ က်ိဳင္းတံုေဒသ၊ လမ္းပြန္ေဒသ၊ က်ိဳန္းဟိုင္းေဒသ၊  ေလာႏိုင္ငံအတြင္းပိုင္း နမ့္ဦးေဒသ၊ ေလာႏိုင္ငံရွိ မဲေခါင္ျမစ္ဝွမ္း  တစ္ေလွ်ာက္မွ စီထန္ထရြန္ Si Tan Dorn ကၽြန္းစုေလးေထာင္ အထိေနထိုင္ၾကသည္။ ေအဒီ  ၁၉၁၈ ခုတြင္ တရုတ္ျပည္အတြင္၌ လူးရွမ္းဦးေရ ၃၅၀,၀၀၀ ဦး၊ က်ိဳင္းတံုေဒသတြင္  ၅၀၀,၀၀၀ ဦး၊ ေလာႏိုင္ငံႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ၇၅၀,၀၀၀ ဦးရွိသည္။  ဆစ္ေဆာင္ပန္းနား၏ ၿမိဳ႕ေတာ္သည္ က်ိဳင္းဟုန္ (Chieng Rung = အာရံုဦးၿမိဳ႕ေတာ္)  ျဖစ္သည္။ ဆစ္ေဆာင္ပန္းနားေဒသသည္ မူလက ျမန္မာျပည္ရွိ ရွမ္းလူၿမိဳးမ်ားႏွင့္  အတူရွိခဲ့ၿပီး ေအဒီ ၁၈၇၄ ခုတြင္ က်ိဳင္းတံုေစာ္ဘြားႏွင့္ ျမန္မာဘုရင္တပ္မ်ားက  သြားေရာက္တိုက္ခိုက္သျဖင့္ လူးရွမ္းမ်ားက တရုတ္တို႔ကို အကူအညီေတာင္းခဲ့သည္။  ေနာက္ပိုင္းတြင္ တရုတ္တို႔ႏွင့္သာ အဆက္အသြယ္မ်ားခဲ့သည္။ ေအဒီ ၁၈၉၂ ခုတြင္  အဂၤလိပ္တို႔က ဆစ္ေဆာင္ပန္းနားေဒသကို တရုတ္ျပည္သို႔ ခြဲေပးခဲ့သည္။ လူးရွမ္းတို႔၏  သမိုင္းဝင္ၿမိဳေတာ္မ်ားက သံုးၿမိဳ႕ရွိသည္။ ၎တို႔မွာ က်ိဳင္းတံု (ျမန္မာ)၊  မိန္းလ်ဲန္း (တရုတ္)၊ က်ိဳင္းဟုန္႔ (တရုတ္) တို႔ျဖစ္သည္။ လူးရွမ္းမ်ားသည္ ေအဒီ  ၁၃ ရာစုတြင္ က်ိဳင္းတံုမွ တဆင့္ ဗုဒၶဘာသာ (ေထရဝါဒ) ကိုစတင္ရရွိခဲ့သည္။  နတ္ကိုးကြယ္သူတခ်ိဳ႕လည္း ရွိေနေသးသည္။ ႏွစ္သစ္ေရာက္လွ်င္ ဝက္ျဖင့္နတ္ကို  ပူေဇာ္ၾကသည္ကို ေတြရသည္။  *မွတ္ခ်က္။ ။အရွင္သုခမိႏၵ (တန္႔ယန္း) ၏ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ယံုၾကည္မႈႏွင့္  ဓေလ့ထံုးစံမ်ား စာအုပ္မွေကာက္ႏႈတ္တင္ျပသည္။  *

ပန္ေလာရြာ ဆုိတာ

ပန္ေလာရြာဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ေမြးရပ္ရြာျဖစ္ပါတယ္။ ၄င္းသည္ ျမန္မာနိုင္ငံ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း မူစယ္ခရုိင္ ကြတ္ခိုင္ျမိဳ႕နယ္ ဂါလိုင္တုိက္နယ္ ဟုိေနာင္အုပ္စု ဂါလုိင္ရြာေစ်း အနီးတြင္တည္ရွိသည္။ ၄င္းပန္ေလာရြာသည္ က်ေနာ္ကိုနုိင္ငံျခားပညာေတာ္သင္စရိတ္ေထာက္ပံ႔ေသာရြာျဖစ္ပါသည္။ ၄င္းပန္ေလာရြာသည္ အိမ္ေျခတစ္ရာေက်ာ္ရွိျပီး လူဦးေရ ခုႏွစ္ရာေက်ာ္ရွိျပီး အေျခခံပညာမူလတန္းေက်ာင္းႏွင္႔ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းရွိသည္။၄င္းအမည္ကိုေအာင္မဂၤလာေက်ာင္းဟုေခၚတြင္သည္။ပန္ေလာရြာသည္ ဟုိဆိုင္ရြာ၊ လုံကိန္ရြာ၊ ကုန္ခ်မ္းရြာ၊ ပန္စံရြာ၊ဟုိေနာင္ရြာအုပ္စု၊ တုံဆင္ရြာ၊နမ္႔လတ္ရြာ၊နမ္႔က်င္လီ{ရွမ္း}ရြာ၊စေသာရြာတို႔ႏွင္႔အုပ္စုဖြဲ႔ျပီး တည္ေဆာက္ထားသည္။ ထိုိျပင္ ပန္ကူအုပ္စုႏွင္႔ဂါလုိင္ကုန္ဆာအုပ္စ၊အုပ္စု၊အင္မိုင္းအုပ္စုတို႔ႏွင္႔လည္းအုပ္စုနယ္ခ်င္းဆက္စပ္လွ်က္ရွိသည္။အထက္ပါဟုိေနာင္အုပ္စုသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ပေလာင္ရြာမ်ားျဖစ္ႀကသည္။ အထက္ပါေအာင္မဂၤလာေက်ာင္းကုိ ျမန္မာႏွစ္
၁၃၆၃ ခုနွစ္ခုမွစျပီး အရွင္စႏၵာ၀ရ{B.A,M.A}က အရွင္ဦးႀသ၀ဏၰ{လူထြက္}ထံမွလက္ဆင္႔ကမ္းျပီးလက္ခံတာ၀န္ယူကာေက်ာင္းႏွင္႔ရြာတိုးတက္ေရးျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ခဲ႔သည္မွာယေန႔ ၁၃၆၂/၆၃ခုဆိုယင္{၁၀}ခရီးသုိ႔ေရာက္ခဲ႔ျပီ။ ထုိဆယ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ဓမၼစႀကာအသင္းျပန္လည္တည္ေထာင္ျခင္း၊ဓမၼစႀကာ၀တ္ရြတ္စဥ္တို႕ကို ပေလာင္ဘာသာျပန္ျခင္းႏွင္႔ သိမ္ေက်ာင္းတစ္ေဆာင္၊ အလ်ား{၉၆}အနံ{၄၈}ရွိသာသနာ႔ဗိမာန္ေတာ္ေဆာက္လုပ္ျခင္း၊ ေယာဂီေဆာင္ေဆာက္ေစျခင္း၊ပညာေပးေဟာေျပာပြဲမ်ားဦးေဆာင္က်င္းပျခင္း၊ ဆြမ္းစားေက်ာင္းတစ္ေဆာင္၊ဧည္႔ေဆာင္တစ္ေဆာင္၊သံဃာကုဋိေဆာင္၊ေက်ာင္း၀င္းတိုးခ်ဲ႕ျပီး မုခ္ဦး၊အုဋ္တံတုိင္းခတ္နုိင္ခဲ႔သည္။ထိုျပင္ဦးဓမၼာနႏၵ၊ဦး၀ိလိႏၵ၊ဦးစိတၱရ{ဟုိဆိုင္}ဦးမ႑လ{လုံကိန္}ဦးဥာဏ၀ရ{ပန္စံ}ဦး၀ိေဇယ်၊ဥိးပညာစာရ၊ဦးေကာ႑ည၊ဦးေခမာစာရ၊ဦးပညိႆရ၊ဦးကုသလ၊ဦးေသာဘဏ၊ဦးသုတာနႏၵ{ခ}ဦးေသာင္းလြင္အစရွိေသာ ရဟန္းမ်ား{ပန္ေလာ}ႏွင္႔သာမေဏ အပါးရွစ္ဆယ္ေက်ာ္တို႕ကိုေမြးထုတ္ကာ ပညာသင္ေစလြွတ္နိုင္ခဲ႔သည္။ထိုျပင္ဦးစႏၵာ၀ရသည္ ပဌာန္းရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပြဲ၊ တရားပြဲ၊ ရွင္ျပဳ ရဟန္းခံပြဲ၊တရားစခန္းပြဲ၊တအာန္းရိုးရာယဥ္ေက်းမွဳပြဲ၊ဗုဒၶဘာသာသင္တန္းပြဲ၊ဘာသာေရးပြဲ၊သိမ္သမုတ္ပြဲစေသာ ဘာသာႏွင္႔ယဥ္ေက်းပြဲမ်ားစြာတို႔ကုိ အထက္ပါရဟန္းတို႔ႏွင္႔တြဲဖက္ျပီး သာသနာျပဳခဲ႔သည္။ သိမ္သမုတ္ရာတြင္ခိုတင္ဆရာေတာ္ဦးေသာဘဏ{ကြတ္ခိုင္ျမိဳ႔နယ္သံဃာနာယကဥကၠဌ}စေသာကြတ္ခိုင္ျမိဳ႕နယ္ရွိသံဃာတို႔၏အားေပးလမ္းညွြန္မွဳ ခြင္႔ျပဳမွဳ ခ်ီးျမွင္႔မစမွဳကုိခံယူကာသမုတ္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ထိုျပင္သိရိလကၤာ၌ေနစဥ္ လကၤာတမန္မဂၢဇင္း ျဖစ္ေျမာက္ေရးေကာ္မတီ၊သီရိလကၤာေရာက္ကုိရင္သီလရွင္မ်ားကူညီေထာက္ပံ႔ေရးေကာ္မတီအျဖစ္ေဆာင္ရြက္ခဲ႔သည္။
စႏၵာ၀ရ ကုိယ္ေရးရာဇ၀င္အက်ဥ္း
အရွင္စႏၵာ၀ရ=ဆုိင္ေနာဂ်ားသည္ အမိေဒၚေအးအမ္ အဖဦးအုိက္ေအာင္တို႔၏ဒုတိယသား ျဖစ္ျပီး ၁၃၄၀ခု သီတင္းကြ်တ္လဆုတ္{ဂ}ရက္ေန႔တြင္ေမြးဖြားျပိး
ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၄၈ခု အထက္ပါပန္ေလာရြာတြင္ ဟုိဆိုင္ဆရာေတာ္ကုိဥပဇၥ်ာယ္ျပဳရ်္ ပန္ေလာရြာ ဦးအုိက္ေအာင္+ေဒၚအမ္ ၊ဦးရြက္ဆိုင္ႏွင္႔ မိသားစု၊ဦးအုိက္ခို၊ကူေအယုံ၊တားကူပူး မိသားစုႏွင္႔ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ေသာဘိုးဘြားေဆြမ်ိဳးအသုိင္း၀ိုင္းမိသားစုမ်ားစေသာပန္ေလာရြာဒါယကာ၊ဒါယိကာတို႔ဧ။္ေထာက္ပံ႔မွဳျဖင္႔သာမေဏ၀တ္ခဲ႔သည္။
၁၃၆၂ခု တန္ေဆာင္မုန္းလျပည္႔ေနတြင္ ဟုိဆိုင္ရြာေက်ာင္းသိမ္၌ ပန္ေလာေက်ာင္းဆရာေတာ္ဦးႀသ၀ဏၰ အႀကီးမွဴးျပဳျပီးဥပဇၥာယ္ျပဳကာ ဟုိေနာင္ဆရာေတာ္ႀကီးဦးပ႑ိတ၏တပည္႔ဦးေသာဘဏ ကရဟန္းေလာင္းဆုံးမဆရာတာ၀န္ယူလွ်က္ ပန္ကူ၊မန္ပိန္း၊ဟုိေနာင္၊ကုန္ခ်မ္း၊ဟုိဆိုင္၊လုံကိန္၊ဆရာေတာ္အစရွိေသာဆရာေတာ္တို႔က ကမၼ၀ါဆရာမ်ားအျဖစ္တာ၀န္ယူျပီး ရဟန္းခံေပးခဲ႔သည္။ ရဟန္းဒါယကာ၊ဒါယိကာတို႔မွာ
ဦးခမ္းငို မိသားစု၊ဦးလုိင္ခမ္းယီ မိသားစု၊အီမာထက္မီသားစု၊ အိုက္ထြန္းေဆာမိသားစု၊အာမ္လုံကိန္မိသားစု၊မာေအပူးမိသားစု၊ဦးရြက္ဆိုင္မိသားစု၊ တာကုန္ကံမိသားစုစေသာပန္ေလာရြာဒါယကာ၊ဒါယိကာတို႔ျဖစ္ႀကသည္။
အရွင္သည္ ဦးထက္အုိင္၊ဦးထက္ယုိင္၊ဦးသုနႏၱာ၊ဦးပညာ၊ဦးနႏၵီထြန္း{ပန္ေလာရြာ}တို႔ထံမွ၄င္း လားရွဳိးျမိဳ႕ ရပ္ကြက္{၄}မဟာေဗာဓာရုံ ဆရာေတာ္ ဦးနာရဒ၊ဦးသိရိႏၵႏွင္႔ ၄င္းတို႔ဧ။္ တပည္႔မ်ားျဖစ္ႀကေသာဦး၀ိသုဒၶ ဦးေဃာသိတ၊ဦးသုစရိတ၊ဦးေကသရ စေသာ စာခ်ဆရာေတာ္ထံမွ၄င္း မူလတန္းမွအႀကီးတန္းေအာင္ျမင္သည္ထိဆည္းပူးခဲ႔သည္။ ထိုေနာက္မႏၱေလးသုိ႔သြားကာ ျမင္း၀န္မင္းႀကီးတိုက္ ဥယာဥ္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ထံမွေနလွ်က္ဓမၼာစရိယ စာ၀ါတို႕ကုိဘုရားႀကီးတြင္၄င္း ဓမၼိကာရာမတိုက္တြင္၄င္း နႏၵိေသနတိုက္၌၄င္း မိုးထားတိုက္၌၎ ေညာင္ကန္တိုက္၌၄င္း ျမင္း၀န္တိုက္၌၄င္း အေသာကာရာမတိုက္၌၄င္း ဓမၼာစရိယစေသာပရိယတ္ပညာမ်ားတို႔ကိုဆည္းပူးခဲ႔သည္။ ထို႔ျပင္၊ဦးဥတ္ေက်ာ္ ဓမၼကထိက သင္တန္းကုိ၄င္း၊ေ၀ယံဘုံသာဦးသုေဘာဂထံမွ မိုးကုတ္၀ိပႆနာသင္တန္းကုိ၄င္း၊ဦးရဲ႕ျမင္႔{ပညာပါရမီ}ထံမွအဂၤလိပ္အေျခခံကုိ၄င္း၊ဦးျမင္႔ေဆြ မႏၱေလး{ဗုဒၶတကၠသိုလ္}ထံမွ B.A ႏွင္႔ M.A အပိုင္း{က}ကုိ၄င္းဆည္းပူးခဲ႔သည္။ထိုျပင္ မႏၱေလး နန္းေရွ႕ေဖာင္ေတာ္ဦးတြဲဖက္အထက ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းအုပ္ဆရာေတာ္ဦးနာယက ႏွင္႔ဦးေဇာတိကတို႔ထံမွ အထက္ပညာကုိ၄င္းဆည္းပူးခဲ႔သည္။ နိဳင္ငံျခားပညာေတာ္သင္သြားရာတြင္ အထူးအားျဖင္႔ပေလာင္ရဟန္းေတာ္ဦးသာသန{နားေအာ္ဒါန္း}ႏွင္႔ဦးဥာဏိက{ဆုိင္လိန္း}တို႔၏ လမ္းညွြန္မွဳ၊အထူး ကူညီမွဳတို႔ကုိယူရ်္ ဦးဥတၱမ ဦးသာသန ဦးကု႑လ ဥိးနႏၵာစာရစေသာကိုလံဘို မကုဋရာမျမန္မာေက်ာင္းမွရန္ကုန္နာယက ဦးအဂၢ၀ံသ မႏၱေလးနာယက၊ မြန္နာယက၊ ရွမ္းနာယကစေသာနာယကတို႔ရဲ႕ႀကီးႀကပ္မွဳေအာက္ေနရ်္ သီရိလကၤာကုိလံဘုိျမိဳ႔ ေကလနီယဌာနခြဲ ပါဠိႏွင္႔ဗုဒၶဘာသာစာေပတကၠသုိလ္တြင္M.A တန္းကုိ ေဒါက္တာသုမနပါလစေသာပါေမာကၡမ်ားထံတြင္ဆည္းပူးခဲ႔သည္။

ထိုကဲ႔သုိ႔နိုင္ငံျခားပညာသင္နိုင္ေရးအတြက္ ပန္ေလာရြာဒါယကာ၊ဒါယိကာမ်ားက၄င္း၊ ေဖာင္ေတာ္ဦးဆရာေတာ္ဦးနာယကမွ၄င္း၊သိန္းနီ ျမိဳ႕နယ္ ဖိုင္ခမ္းဆရာေတာ္ဦးအာေလာကႏွင္႔ဟုိဆိုင္ရြာဒါယကာႏွင္႔ဒါယိကာမ်ားႏွင္႔ပန္စံရြာဦးေအာင္ပန္း{ဟုိေနာင္အုပ္စုဥကၠဌ}စေသာရြာသူ/ရြာသားတို႔၏ အေထာက္ပံ႔တို႔ျဖင္႔ျဖစ္ပါသည္။ ဆိုင္ေနာဂ်ား{B.A,M.A} ရွမ္းျပည္

ဒႆနမဟုတ္ေသာဒႆနမ်ား

၁။ လူမိုက္လည္းဘဲ လူေကာင္းျဖစ္လာနိုင္ပါတယ္၊ အဲဒီလို ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔ဘဲ လူမိုက္ကုိေပါင္းသင္႔တာပါ၊
   အဲဒီလိုမွေမ်ွာ္လင္႔လို႔မရေလာက္လွ်င္ ေစာစီးစြာဘဲ လမ္းခြဲတာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။
၂။ သင္ဘယ္သူလဲဆိုတာ အထူးေျပာျပဘုိ႔ မလိုပါ ဘာေႀကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ သင္အေျပာဆို အမူအရာေတြက
   ေဖာ္ျပျပီးသားျဖစ္ေနလို႔ပါ။
၃။ ကံတရားကုိမယုံႀကည္လွ်င္ စိတ္ဆင္းရဲရပါလိမ္႔မယ္၊ ဒါေပမဲ႔ ကံတရားယုံႀကည္လြန္းျပီး ဘာမွမလုပ္ဘဲ ကံစီမံတဲ႔အတိုင္းဘဲေစာင္႔ေနယင္ေတာ႔ စိတ္ေရာကုိယ္ပါ ဆင္းရဲရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
၄။ ငါတို႔အားလုံးဟာ တစ္ေန႔က်ရင္ ေသရမွာေသခ်ာတယ္၊ ဒါေႀကာင္႔မေသခင္ ဘ၀ရဲ႕ပန္းတိုင္အတြက္ လုပ္သင္႔လုပ္ထိုက္တာေတြ လုပ္သြားနိုင္ဘုိ႔ေတာ႔ေကာင္းပါတယ္၊ အဲဒီလိုမွမဟုတ္လွ်င္ မရဏမင္းလာေခၚမွဘဲ ေနာင္တႀကီးစြာနဲ႔ မရဏမင္းေနာက္ လိုက္သြားရမည္ဆိုယင္ မရဏမင္းကုိ အားနာဘုိ႔ေကာင္းလြန္းပါတယ္။
၅။ ျမင္႔မားတဲ႔ စိတ္ဓာတ္ဟာ အရာအားလုံးကိုျဖစ္ေစ၊ ပုဂၢိဳလ္အားလုံးကုိျဖစ္ေစ ေကာင္းမြန္စြာ ရင္ဆိုင္ပါတယ္။

ဘာေႀကာင္႔စိတ္အားငယ္ေနတာလဲ

သင္႔မွာ ဘာမွဆိုဖန္တီးရယူနိုင္တဲ႔စြမ္းအားေတြ ရွိတယ္ဆိုတာ လက္ခံလိုက္စမ္းပါ။
သူတပါးေတြ အရုိးေႀကေႀက အေရခန္းခန္းႀကိဳးစားေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ သင္တစ္ေယာက္ ဘာေႀကာင္႔
အားငယ္စိတ္ေတြေမြးျပီး မိမိကုိယ္ကုိ ႏွိပ္စက္ေနတာလဲ၊
အဲဒီလို အားငယ္ေနတာကုိ သင္႔ေက်းဇူးရွင္မိဘႏွစ္ပါးကသာ သိခဲ႔လွ်င္ ဘယ္ေလာက္မ်ား အားငယ္ေနရမလဲ၊
ဘယ္မိဘမဆို ကိုယ္႔သားသၼီး စိတ္အားတက္ႀကြ လန္းဆန္းေနတာကုိဘဲ ျမင္ခ်င္တယ္ မဟုတ္ပါလား။
အမွန္ေတာ႔ အားငယ္တယ္ဆိုတာ စိတ္ပုိင္းဆိုင္ရာ မြဲေတမွဳ ခံစားေနတာပါ။